Ορθοπαιδικές Παθήσεις

Η σπονδυλική στήλη αποτελείται από 33 σπονδύλους , που διακρίνονται στην αυχενική , τη θωρακική, την οσφυική και την ιεροκοκκυγική μοίρα.

Ο αυχένας είναι μία καλοσχεδιασμένη δομή , που απαρτίζεται από 7 σπονδύλους, νεύρα, μεσοσπονδύλιους δίσκους , μύες και συνδέσμους . Η κατασκευή του ανταποκρίνεται στον πολύπλοκο ρόλο του , καθώς πρέπει αφενός να επιτρέπει μεγάλη ευκινησία στην κεφαλή , αφετέρου να έχει την απαραίτητη σταθερότητα για να προφυλάσσει το νωτιαίο μυελό και τα νεύρα που εξασφαλίζουν την επικοινωνία του εγκεφάλου με το υπόλοιπο σώμα.

Οι επώδυνες καταστάσεις της περιοχής μπορούν –μεταξύ άλλων – να προέρχονται από βλάβες των μεσοσπονδυλίων δίσκων, εκφυλιστική σπονδυλαρθρίτιδα ή μυικούς τραυματισμούς . Χαρακτηριστικό της παθολογίας της περιοχής είναι η συχνή συμπτωματολογία σε απομακρυσμένα σημεία και η αντανάκλαση του πόνου στη ράχη , τα άνω άκρα και την κεφαλή.

Η οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στήλης αποτελείται από 5 σπονδύλους . Τα επώδυνα σύνδρομα της περιοχής είναι η συχνότερη αίτια επισκέψεων σε ένα ορθοπαιδικό ιατρείο . Η οσφυαλγία και η οσφυοϊσχιαλγία είναι συμπτώματα , τα οποία χρήζουν ακριβούς διάγνωσης και η θεραπεία τους στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι συντηρητική.

Η άρθρωση του ισχίου συνδέει τον κορμό με το κάτω άκρο και είναι το σημείο, στο οποίο η κοτύλη της λεκάνης αρθρώνεται με την κεφαλή του μηριαίου οστού.

Οι επώδυνες καταστάσεις της περιοχής μπορύν να έχουν ως αιτία είτε παθολογία της ίδιας της άρθρωσης ή να είναι αντανακλαστικού τύπου, λόγω προβλημάτων της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Οι πιο συχνές παθολογικές καταστάσεις σχετίζονται με παθήσεις της παιδικής κι εφηβικής ηλικίας (αναπτυξιακή δυσπλασία ισχίου, Επιφυσιολίσθηση κεφαλής μηριαίου, Ν. Perthes) , με νόσους των μαλακών μορίων που περιβάλλουν την άρθρωση, με σύνδρομο πρόσκρουσης ,ενώ πολύ συχνά αίτια ισχιαλγίας στους ηλικιωμένους ασθενείς είναι η οστεοαρθρίτιδα , αλλά και τα κατάγματα της περιοχής.

Το γόνατο είναι μία πολύπλοκη μηχανικά κατασκευή ,όπου αρθρώνονται το μηριαίο με τα οστά της γαστροκνημίας. Η λειτουργία του εξαρτάται από τους μαλακούς ιστούς που την περιβάλλουν – μύες, σύνδεσμοι, χόνδροι, μηνίσκοι .

Η γοναλγία είναι από τα πιο συχνά συμπτώματα που απαντώνται στην καθημερινή ορθοπαιδική πράξη. Οι κακώσεις της περιοχής σχετίζονται συνήθως με την ενασχόληση με τον αθλητισμό , ενώ οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις της οστεοαρθρίτιδας προσβάλλουν τη συγκεκριμένη άρθρωση πιο συχνά από κάθε άλλη .

Η ορθοπαιδική αθλητικών κακώσεων γόνατος έχει εξελιχθεί εντυπωσιακά τις τελευταίες δεκαετίες , καθώς διαγνωστικά έχει επωφεληθεί από την πρόοδο της μαγνητικής τομογραφίας , ενώ οι χειρουργικές αρθροσκοπικές τεχνικές δίνουν λύση σε όλο και περισσότερα προβλήματα . Εξάλλου , οι επεμβάσεις ολικής αρθροπλαστικής γόνατος γίνονται όλο και πιο αποτελεσματικές , με τη χρήση νέων χειρουργικών τεχνικών και σύγχρονων προθέσεων.

Η ποδοκνημική άρθρωση και το άκρο πόδι είναι μία ισχυρή και πολύπλοκη ανατομική δομή, που περιλαμβάνει 26 οστά , 33 αρθρώσεις και περισσότερους από εκατό μύες, τένοντες και συνδέσμους.

Η κνήμη και η περόνη αρθρώνονται με τον οπίσθιο άκρο πόδα στην ποδοκνημική άρθρωση , ενώ ο αστράγαλος συνδέεται με την πτέρνα μέσω της υπαστραγαλικής. Τα οστά του μέσου ποδός είναι πέντε και οδηγούν στον πρόσθιο άκρο πόδα (μετατάρσια και φάλαγγες των δακτύλων).

Λόγω της θέσης και της λειτουργίας του , το πόδι υπόκειται σε μεγάλες μηχανικές καταπονήσεις. Από τη λειτουργική ιδιαιτερότητα της περιοχής προκύπτουν και οι συχνότερες νόσοι του. Αυτές συνδέονται με κακώσεις των μαλακών μορίων , κατάγματα , αλλά και προβλήματα όπως ο βλαισός μέγας δάκτυλος, τα διάφορα είδη μεταταρσαλγίας και οι βλάβες της πελματιαίας περιτονίας .

Η Ορθοπαιδική Παίδων (ή Παιδοορθοπαιδική) είναι ο τομέας της Ορθοπαιδικής, που ασχολείται με τα ορθοπαιδικά προβλήματα του παιδικού πληθυσμού. Ο αναπτυσσόμενος παιδικός σκελετός εμφανίζει τόσες διαιτερότητες , ώστε η εξειδικευμένη γνώση της Παιδοορθοπαιδικής να τείνει να εξελιχθεί σε ξεχωριστή ειδικότητα.

Η Ορθοπαιδική Παίδων ασχολείται με συγγενείς και δομικές ανωμαλίες του παιδικού σκελετού , με παθήσεις της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση, κύφωση ) και των άκρων (κατασκευαστικές ιδιαιτερότητες , ανισοσκελίες, παθήσεις της λεκάνης , του άκρου ποδός κτλ). Επίσης, ασχολείται με ασθένειες του μυοσκελετικού , που εμφανίζονται αποκλειστικά στην παιδική κι εφηβική ηλικία (π.χ. οστεοχονδρίτιδες, λοιμώξεις, ογκολογία) , όπως και με την αντιμετώπιση των κακώσεων του αναπτυσσόμενου σκελετού.

Η ορθοπαιδική πράξη συχνά έρχεται αντιμέτωπη με συμπτώματα και σημεία , τα οποία δε μπορούν να αποδοθούν σε τοπική βλάβη, κάκωση ή φλεγμονή. Αυτό εξηγείται , αν λάβουμε υπ' όψιν μας , αφενός ότι ο σκελετός είναι υπό συνεχή μεταβολή βάσει μηχανικών καταπονήσεων και ορμονικών επιδράσεων και αφετέρου ότι ολόκληρο το μυοσκελετικό σύστημα βρίσκεται υπό τον έλεγχο του νευρικού συστήματος.

Έτσι πολλές φορές ο Ορθοπαιδικός χειρουργός καλείται να χειρισθεί ασθενείς με συμπτώματα συστηματικού χαρακτήρα . Τέτοιοι είναι - μεταξύ άλλων- οι ασθενείς με ρευματικά νοσήματα , με νόσους εναπόθεσης κρυστάλλων, με μεταβολικά νοσήματα του σκελετού , με νευρομυικές παθήσεις ή με γενετικά νοσήματα και δυσπλασίες .

Αυτά τα σύνδρομα ενδέχεται να επιβάλλουν τη συνεργασία του γιατρού με άλλες ιατρικές ειδικότητες , όπως ρευματολόγους , νευρολόγους ,ενδοκρινολόγους, νευροχειρουργούς, αλλά και φυσικοθεραπευτές , εργοθεραπευτές και ψυχολόγους για τη σφαιρική αντιμετώπιση του προβλήματος